Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień – najważniejszy dla każdego człowieka wierzącego tydzień w całym roku. Liturgia jest niezwykle bogata, pełna symboliki odnoszącej się do tekstów Słowa Bożego, czytanego w tym dniu. Na początku Mszy Św. ks. proboszcz poświęcił palmy słowami: Wszechmogący, wieczny Boże, uświęć te gałązki swoim błogosławieństwem i spraw, abyśmy idąc z radością za Chrystusem Królem, mogli przez Niego dojść do wiecznego Jeruzalem. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

Później wysłuchaliśmy fragmentu Ewangelii wg Św. Marka o uroczystym wjeździe Jezusa do Jerozolimy.

Następnie w uroczystej procesji całe zgromadzenie liturgiczne uczestniczyło w procesji dookoła kościoła, m.in. Schola, ministranci, panie z Kół Gospodyń Wiejskich z naszej parafii. Śpiewaliśmy wspólnie: Hosanna Synowi Dawidowemu, Błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie, Hosanna!

Po powrocie do kościoła rozpoczęła się właściwa Liturgia Słowa. Najpierw słowa z 50 rozdziału Proroka Izajasza, zapowiadające zbliżającą się mękę Jezusa: „Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem”.

Następnie fragment z listu do Filipian, w którym słyszymy, że: „Chrystus Jezus nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi”. Dlatego, że Bóg przyjął to cierpienie, Ojciec „wywyższył Go ponad wszystko„. To kolejna zapowiedź Męki.

Główny punkt liturgii Niedzieli Palmowej stanowi opis Męki Pańskiej wg. Św. Marka. Ten fragment czytają cztery odczytujące: słowa Jezusa, słowa Ewangelisty, słowa innych osób i słowa tłumu. To bardzo obszerna relacja wydarzeń Pasji Jezusa. Rozpoczyna się on od sceny, w której kobieta namaszcza Jezusa bardzo drogim olejkiem, a Jezus jej odpowiada: „Już nadto namaściła moje ciało na pogrzeb”. Później pojawia się zapowiedź zdrady Judasza, a następie relacja z Ostatniej Wieczerzy – momentu ustanowienia Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Kolejne fragmenty to opis zdrady Piotra, modlitwa Jezusa w ogrodzie Getsemani, pojmanie Jezusa, niesprawiedliwy sąd przez Arcykapłanem, sąd Piłata, aż wreszcie droga krzyżowa i śmierć na krzyżu. Po słowach Ewangelisty: „Lecz Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha„, w milczeniu przyklękamy. To znak naszego ukorzenia przed Bogiem i przed jego Męką. Opis Ewangelii kończy zdjęcie z krzyża ciała Jezusa i złożenie do grobu”.

Przed nami wyjątkowy czas: Święte Triduum Paschalne, które zakończy odnowienie Przyrzeczeń Chrzcielnych. Ten dialog z Kościołem, nasze osobiste wyznanie wiary w Jezusa, w Jego Zmartwychwstanie będzie momentem kulminacyjnym tego Tygodnia i całego roku.