Święto Miłosierdzia Bożego obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła w dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku. Jezus wybrał Polkę, młodą dziewczynę Helenkę Kowalska, która w chwili śmierci miała 33 lata – żyła w latach 1905 – 1938 na Apostołkę Bożego Miłosierdzia.

Warto wskazać, że sam Jezus w swoich objawieniach przedstawił Św. Siostrze Faustynie, jak ma być obchodzony ten dzień:

„Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła  miłosierdzia  Mojego.  Która dusza  przystąpi  do  spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski.” (Dzienniczek Siostry Faustyny 699). 

„W dniu święta (pierwsza niedziela po Wielkanocy) obraz Miłosierdzia ma być uroczyście poświęcony i publicznie uczczony, a kapłani mają mówić kazania o miłosierdziu Bożym i budzić ufność w duszach. Wierni winni ten dzień przeżywać z czystym sercem, w duchu tego nabożeństwa, a więc w postawie ufności wobec Pana Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Pierwsza niedziela po Wielkanocy jest świętem Miłosierdzia, ale musi być i czyn; i żądam czci dla Mojego miłosierdzia przez obchodzenie uroczyście tego święta i przez cześć tego obrazu”. (Dzienniczek Siostry Faustyny 742).

Koronkę do Bożego Miłosierdzia również podyktował Pan Jezus w Wilnie Siostrze Faustynie w czasie objawień w dniach 13-14 września 1935 r. jako „modlitwę na przebłaganie i uśmierzenie gniewu Bożego, za grzechy nasze, naszych bliskich i całego świata”.

Naszą modlitwę rozpoczęliśmy właśnie od odmówienia Koronki. Jak wskazał we wprowadzeniu ks. proboszcz: „Odmówienie tej modlitwy w dniu Miłosierdzia Bożego daje każdemu, kto jest w stanie łaski uświęcającej możliwość uzyskania Odpustu Zupełnego. Jest wiele intencji, kłopotów, mamy wiele zmartwień i dlatego to wszystko chcemy dzisiaj powierzyć Miłosiernemu Jezusowi”.

Podczas Mszy Św. ks. proboszcz poświęcił modlitewniki, które otrzymały dzieci z klasy 3, przygotowujące się do I Spowiedzi Św. i I Komunii Świętej.